Doorgaan naar hoofdcontent

Twee weken

Twee weken geleden na lang wikken en wegen en vooruitschuiven toch maar besloten om de doneeractie voor de bus erop te zetten.
https://www.doneeractie.nl/helpt-u-ons-op-weg/-28668
Het lukt ons niet om het hele bedrag in eens te hebben en vragen daarom (financiële) hulp.

Wat er in die twee weken gebeurde is niet te bevatten. Het heeft zich in een razend tempo verspreid. Binnen twee dagen hadden we al een groot bedrag binnen van familie, vrienden, bekenden, onbekenden en anonieme donateurs. En nu staan we na twee weken al op 30%!
Dit hadden we echt niet durven dromen dat het zich zo ver zou verspreiden en mensen zo vrijgevig zouden zijn. De eerste dag, kon ik echt de hele dag wel door huilen, zo ontroerend dat mensen zo begaan zijn met Emma en ons. En ook nu roepen we nog heel vaak vele ohhhs, kijk nou... en zijn we er stil van en pinken heel wat traantjes weg.

Zo lief hoe mensen zich voor Emma en ons inzetten. Het bericht is massaal gedeeld, er worden ideeën aangedragen voor vervolg acties, (oud)collega's van Bert en van familie doneren. We worden aangedragen voor interviews het houdt niet op.

In het begin heb ik nog geprobeerd om de mensen op te zoeken en te bedanken via facebook, messenger of een andere mogelijkheid. Maar er staan ook zoveel mensen op die we niet kennen of anoniem doneren dat het bijna onmogelijk is. Ik hoop dus dat iedereen die deze blog leest of op onze facebookpagina kijkt begrijpt dat we jullie allemaal erg dankbaar zijn! Voor het doneren of het delen van onze actie. 



Reacties


  1. Lieve allemaal ,
    Wat zijn jullie sterk en hoe moeilijk is het om hulp te moeten vragen . Knap dat jullie dat doen .
    Ik hoorde van jullie vanochtend van je moeder , werkzaam Holdert, die met veel liefde mijn moedertje verzorgt heeft .
    Ik ga doneren . Hoop dat jullie voor en met Emma sterk blijven . Ik wens jullie veel liefs en kracht toe .
    Ann Geerdink
    Emmen

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wauw!! de bus is er!

Hoe fijn zijn we de kerstdagen doorgekomen. Emma was redelijk goed te pas, gelukkig niet heel veel grote aanvallen. Dus kerst bij opa&Lena en opa&oma gevierd. En daar natuurlijk heen met onze bus!!! Die hebben we namelijk zaterdag 22 december op kunnen halen bij de dealer. We zijn de mensen die hebben geholpen dat we deze bus konden aanschaffen zo dankbaar! Dat is in woorden niet te beschrijven. Er is zoveel gedoneerd op de doneerpagina door bekenden, onbekenden. Bij winkeliers  hier in het winkelcentrum mochten potjes staan voor donaties, de appelverkoop van Hildegard, doneerpotje bij de sportschool in Bargeres, de mitra in Stadskanaal en een artikel op linda.nieuws. Door dit opgehaalde bedrag, eigen middelen en verder een mooie korting van Opel Ambergen hebben we nu een bus. Een nieuwe bus met een prachtige inbouw gemaakt door aanpasbedrijf Weersink. We hebben nu al mogen ervaren hoeveel meer vrijheid ons dit in deze zes dagen heeft gegeven. We kunnen weer als partners na

Weer een lachje!

Alweer 1 1/2 week in het UMCG, voor het instellen van het ketogeen dieet. Emma doet het goed al valt de voeding de laatste 2 dagen niet helemaal lekker. Emma heeft na twee mindere dagen met veel aanvallen en moeten couperen, vandaag een wat rustigere dag. Dit kan nog niet komen van het ketogeen dieet, dat duurt nog even voordat we daar effect van zien. Vanavond was ze echt even goed te pas en voor het eerst sinds lange tijd weer een lachje van haar gehad... Dat doet ons goed.

Een nieuwe fase

Afgelopen tijd was een zware tijd. Emma was thuis erg veel aan het hoesten, waarbij ze het ook flink benauwd kon hebben. Nu 5 weken geleden is Emma opgenomen in het UMCG vanwege een buikgriepje en daarbij veel aanvallen. Ze bleef de afgelopen weken veel aanvallen houden, waarbij ze veel noodmedicatie moest gebruiken. Hier wordt ze slapper van en komt dan weer meer in de problemen met het hoesten. We bleven in hetzelfde cirkeltje en kwamen er niet uit. Gelukkig is het nu alweer 3 dragen rustiger met de aanvallen, kan Emma weer wat bijtanken beginnen de lachjes weer te komen. Door de opname merkten we dat de zorg thuis eigenlijk te veel voor ons was geworden. Het vele hoesten, uitzuigen, de aanvallen, zuurstof geven. We deden de hele dag door niets anders en er was nog maar weinig tijd voor wat ' gewone' dingen. Maar thuis zit je in de situatie en hadden we dit niet echt door. Stiekem verlegden we elke keer onze grenzen en rolden er in mee. We hebben geleerd om Emma wat beter